“De uitdrukking was niet vriendelijk, maar onbeleefd en grof”

Jutta Reygaerts (18) praat over haar ervaring met een onbeleefde dronken man

"Ik vind het niet erg als mensen op de trein tegen mij praten, maar het moet respectvol blijven." Jutta Reygaerts (18) werd voor de eerste keer geconfronteerd met het extreem gedrag van een dronken man op de trein. Hem negeren vond ze de beste keuze, maar dat is niet makkelijk als hij recht voor je neus komt staan.

Jutta Reygaerts (18) is een jaar geleden door een dronken man aangesproken op de trein. Er is ondertussen een jaar voorbij, maar de herinnering is er nog steeds. "Ik was op weg met de trein van Aalst naar huis. Die trein neem ik elke dag om naar school te gaan. Op dat moment passeerde er een aantal keer een grote, kale man. Hij slenterde en zag er dronken uit. Hij had geen T-shirt aan en had bier bij. Hij ijsbeerde." Er ontstond een gevoel van onzekerheid en afschuw. Wanneer hij naar haar toe kwam, werd de stress groter. "Hij bekeek mij van kop tot teen. Het leek alsof hij mij aan het beoordelen was. Ineens riep hij voor heel de trein "daaaammmnnn". De manier waarop hij deze woorden uitsprak was onbeleefd. De uitdrukking was niet vriendelijk, maar eerder vies. Een compliment was het zeker niet."

"Naast mij zat een onbekende man. Ik praatte niet met hem en maakte geen oogcontact. Hij droeg een metalvest en zag er stoer uit. Toen de dronken man tegen mij begon te praten, stond de stoere gast recht. Hij richtte zich naar de man die tegen mij bezig was. 'Maak geen opmerkingen over mijn nicht, dat doe je niet', kwam er uit zijn mond. Ik vond die man zijn reactie heel lief, vooral omdat ik hem niet kende." Hierdoor verminderde de gespannen sfeer. Langzaamaan ontstond er opnieuw een vorm van rust. "Door zijn reactie voelde ik mij op mijn gemak."

Toen de dronken man tegen mij begon te praten, stond de stoere gast recht. Hij richtte zich naar de man die tegen mij bezig was. 'Maak geen opmerkingen over mijn nicht, dat doe je niet', kwam er uit zijn mond. Ik vond die man zijn reactie heel lief, vooral omdat ik hem niet kende.

Een gesprek starten op de trein gebeurt af en toe. "Ik vind het niet erg als mensen op de trein tegen mij praten, maar het moet respectvol blijven. Een complimentje is altijd leuk om te krijgen. Ik heb tijdens een rit naar de zee ooit complimentjes gekregen van een oud vrouwtje over dat ik er goed uitzag. Dat was een leuke herinnering." Doordat de treinritten dagelijkse rituelen zijn, zijn er vaak gebeurtenissen die haar bijblijven. "Meestal ben ik de persoon die anderen probeert te helpen. Zo heb ik ooit een klein jongetje van 12 jaar geholpen. Hij was zijn boekentas op het perron vergeten. Uitstappen was voor de jongen niet meer mogelijk, want de trein vertrok net. Mijn vader is treinbestuurder, dus heb ik hem verwittigd. We hebben er samen voor gezorgd dat die jongen zijn boekentas terug kreeg. Hij was mij heel dankbaar."